He walked a mile
And everytime I close my eyes
I see the nails, I hear the cries
He did not keep Himself away
He was no stranger to my pain
He walked a mile in my shoes
~ Clay Crosse – He Walked a Mile
Terwijl Pasen inmiddels weer voorbij is, blijft de gedachten van Pasen nog bij mij hangen. Het verraad van Judas, de minachting van de schriftgeleerden, de onverschilligheid van Pilatus, de zweepslagen, het kruis, de pijn en zonde die Jezus droeg, de dood, de verwarring bij de discipelen en tot slot het wonder van de opstanding. Jezus had in dit alles maar één doel. Hij wilde ons redden en tegelijkertijd wilde Hij zich met ons kunnen identificeren. Zoals het lied van Clay Crosse vrij vertaald zegt: “Hij was geen vreemde en kende mijn pijn, Hij heeft zich in mijn schoenen verplaats.”
Door het offer aan het kruis kunnen wij bevrijding vinden van onze zonden, maar we vinden ook een God, die met ons mee kan en wil voelen. Hij is geen God, die onbenaderbaar is. Hij kent jou gedachten, je dromen, je tranen, en je geluksmomenten. Terwijl andere mensen ons misschien niet begrijpen of alleen maar gedeeltelijk, begrijpt Hij het wél helemaal. Door het offer aan het kruis wordt God Zelf dus benaderbaar. Wij kunnen met al onze gedachten en omstandigheden naar Hem toekomen, want Hij begrijpt ons. Hij zal ons dan ook de nodige leiding geven, als wij op onze beurt gewillig zijn om in Zijn schoenen te stappen en met Hem mee te gaan.