← terug naar overzicht

Hand voet knie oog oor neus keel

Wat een rare tijd zo hè. De één draait overuren in een vitaal beroep, de ander zit met lege handen thuis. Sommigen hebben het gevoel dat er vier muren op ze afkomen, weer anderen zijn juf, moeder, partner en medewerker tegelijk. Ieder heeft momenteel zo zijn eigen uitdagingen.

Eén van die uitdagingen is het in contact blijven met ons hele lichaam.
Ho ho, voordat je dit artikel wegklikt, omdat je denkt dat dit alles van doen heeft met mindfulness, moet ik mij nader verklaren.

Naast dat ik mijn (biologische) familie mis, mis ik ook mijn geestelijke familie. Samen functioneren we als één lichaam, maar het lijkt wat ingewikkelder nu we zo verspreid zijn en elkaar niet in levenden lijve zien. Een hand op zichzelf kan niet functioneren zonder pols en je kan nog wel zo’n knappe kop hebben, maar als je geen nek hebt, kun je geen kant op.

Dus staat het water je aan de lippen, ren je je met je werk je benen uit je lijf, heb je je buik vol van de lockdown, heb je je laatste oortje versnoept, zit men thuis je teveel op je huid, voel je je aan handen en voeten  gebonden, heb je je hoofd er niet meer bij of kost de Corona crisis je een rib uit je lijf? Spits dan je oren, in plaats van je wenkbrauwenen haal je neus er niet voor op, steek je handen uit je mouwen en heb oog voor elkaar, want samen zijn wij deel van één lichaam. Laten we handen en voeten geven aan het zijn van één lichaam. God zal Zijn hand hebben in deze situatie. Hij kan alles doen meewerken ten goede voor wie Hem geloven en Hem liefhebben. Laten we met elkaar mee lijden, vieren en voor elkaar bidden.

Daar draaien we onze hand toch niet voor om? 😉

Gys Miedema
Als de muren op je afkomen, open dan de deuren van je hart

1 Korinthiërs 12  -21
‘Want gelijk het lichaam één is en vele leden heeft, en al de leden van het lichaam, hoe vele ook, één lichaam vormen, zo ook Christus; want door één Geest zijn wij allen tot één lichaam gedoopt, hetzij Joden, hetzij Grieken, hetzij slaven, hetzij vrijen, en allen zijn wij met één Geest gedrenkt. Want het lichaam bestaat toch ook niet uit één lid, maar uit vele leden. Indien de voet zeggen zou: omdat ik niet de hand ben, behoor ik niet tot het lichaam, behoort hij daarom niet tot het lichaam? En indien het oor zeggen zou: omdat ik niet het oog ben, behoor ik niet tot het lichaam, behoort het daarom niet tot het lichaam? Als het lichaam geheel en al oog was, waar bleef het gehoor? Als het geheel en al gehoor was, waar bleef de reuk? Nu heeft God echter de leden, elk in het bijzonder, hun plaats in het lichaam aangewezen, zoals Hij heeft gewild. Indien zij alle één lid vormden, waar bleef het lichaam? Maar nu zijn er wel vele leden, doch slechts één lichaam. En het oog kan niet zeggen tot de hand: ik heb u niet nodig, of ook het hoofd tot de voeten: ik heb u niet nodig. Ja, veeleer zijn die leden van het lichaam, welke het zwakst schijnen, noodzakelijk, en juist die delen van het lichaam, welke wij minder in ere houden, bekleden wij meer eervol, en onze minder edele leden worden met groter eer behandeld, doch onze edele leden hebben dat niet nodig. God heeft evenwel het lichaam zó samengesteld, dat Hij meer eer gaf aan hetgeen misdeeld was, opdat er geen verdeeldheid in het lichaam zou zijn, maar de leden gelijkelijk voor elkander zouden zorgen. Als één lid lijdt, lijden alle leden mede, als één lid eer ontvangt, delen alle leden in de vreugde. Gij nu zijt het lichaam van Christus en ieder voor zijn deel leden.’