← terug naar overzicht

persoonlijke ontmoeting

We zitten nu al een aantal weken binnen, en ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik had na een aantal weken toch wel sterk de behoefte om iemand anders dan mijn planten te zien. Afgelopen week merkte ik hoe erg het mij dwars zat dat ik mijn familie, vrienden en de kerk al zolang niet kon zien. Voordat ik wist zat ik allemaal dingen op te noemen die niet leuk waren en dat het allemaal beter was voordat de crisis begon. Ik belde met 1 van mijn vrienden, eigenlijk hopende op een stukje medelijden. Maar wat deze vriend mij vertelde wat tegenovergestelde van wat ik verwachtte. Hij zei ”Dank God voor deze situatie!” Huh, hoezo dat dan? Zo geweldig is deze situatie toch niet? ”Weet je, wanneer zal je ooit nog een tweede keer in deze situatie zijn, waar je volledig alleen bent, waar je je kan richten op je relatie met God, waar je gevormd wordt en waar je misschien wel een persoonlijke ontmoeting met God kan hebben!”

En dat is waar mensen. In plaats van mij op God te richten voordat ik mijn gedachten toeliet mij te beheersen, keek ik eerst naar wat er mis ging. Ja, we lezen de bijbel en ja, we bidden, maar streven wij nog een naar een persoonlijke ontmoeting met God? Dat Zijn woord weer tot ons spreekt? Wanneer wij weer aangevallen worden in onze denkwereld, is God’s woord dan een wapen? Wat ben ik dankbaar dat ik een God dien die tot ons spreekt, wetende dat juist in deze crisis wij een rust en een blijdschap mogen ervaren, dat onze geloof versterkt wordt en dat we daarvan mogen getuigen!

Houdt het voor enkel vreugde, mijn broeders, wanneer gij in velerlei verzoekingen valt, want gij weet, dat de beproefdheid van uw geloof volharding uitwerkt. Maar die volharding moet volkomen doorwerken, zodat gij volkomen en onberispelijk zijt en in niets te kort schiet.

Jakobus 1:2-4