Op 25 juli 2019 op weg naar een vliegveld in Ecuador, kreeg pastor Torres een cerebraal aneurysma. Hij onderging een risicovolle operatie, lag voor dagen in coma en vocht voor zijn leven. De arts vertelde elke dag aan Luz (pastor Torres zijn vrouw) dat hij het niet zou redden. Maar God deed een bovennatuurlijk wonder van genezing! Volgens de arts heeft pastor Torres erg veel ‘geluk’ gehad. In de video hieronder deelt pastor Torres zijn getuigenis:
Marjan van Eijk getuigt van een geweldige voorziening van God in een nieuwe baan.
Wat eraan vooraf ging:
Na mijn opleiding had God al direct op wonderbaarlijke manier voorzien in werk; mijn gebed was dat ik nooit zonder werk zou komen te zitten, alhoewel ik 56 jaar oud was toen ik mijn opleiding afrondde. Doordat er ruzie was ontstaan op een woonvoorziening voor verstandelijk gehandicapten tussen 2 collega’s, waarvan er 1 per direct vertrok, kon ik op de dag nadat ik mijn laatste stagedag had afgerond, gelijk beginnen en werd ik ongezien aangenomen als invalkracht op een woonlocatie voor mensen met een verstandelijke beperking in Zutphen.
Dit contract werd een vast contract en toen er een functie van coördinerend begeleider vrijkwam, mocht ik deze invullen en werd mijn contract in de loop van de tijd naar een 70 procent contract uitgebreid. Ik was in deze functie gestapt omdat het goed is jezelf verder te ontwikkelen. Wel moest ik nu vaker op en neer naar Zutphen en vrije dagen werden opgeslokt door telefoontjes en administratieve taken. In gebed sprak ik wel eens tot God uit dat ik dit niet vol kon houden; ik ben nu 61 jaar en zou dit dan nog 7 jaar moeten volhouden.
In de coronatijd is ons rooster aangepast omdat de bewoners overdag op locatie blijven aangezien de dagbesteding gesloten is. In de praktijk komt dit neer op langere diensten, waarbij we per maand minder uren worden ingezet. Voor mij betekent dit dat ik minder vaak vanuit Zwolle naar Zutphen reis. Ik kwam erachter dat ik meer energie kreeg en realiseerde me dat ik eigenlijk al lange tijd oververmoeid ben. Opnieuw vroeg ik om Gods leiding en voorziening.
Er bleek een vacature te zijn bij een andere organisatie in Zwolle waar iemand van de kerk werkt. Een locatie met minder werkdruk en een kleiner contract. Ik werd aangenomen, maar toen bleek dat het een tijdelijk contract betrof voor een half jaar, gaf ik aan dat ik me dat financieel niet kon permitteren en bedankte vriendelijk. Tegelijkertijd dacht ik: “ze hebben me nu in beeld en dit is vast een open deur naar iets groters”.
Al snel werd ik opnieuw gebeld en kreeg ik een uitnodiging voor een gesprek bij diezelfde organisatie. Nu betrof het een woonvoorziening op korte afstand van mijn huis; nog geen minuut fietsen. Tijdens het gesprek werd duidelijk dat ze iemand zochten, die de persoonlijk begeleiders kon ondersteunen. Doordat ik destijds in de functie van coördinerend begeleider was gestapt, voldeed ik precies aan hun criteria. Aan het einde van de middag of de volgende dag zouden ze mij bellen; ik werd al snel gebeld met de mededeling dat ze mij graag wilden hebben. Het betreft een gelijkwaardig contract en bij deze organisatie blijf ik in dezelfde salarisschaal wanneer ik weer begeleidster word. En ik wil weer graag gewoon begeleidster zijn; scheelt een hoop stress. Bovendien word ik twee treden hoger geplaatst en ga ik er dus in salaris op vooruit, terwijl mijn contract iets kleiner is en de functie minder uitgebreid. 1 augustus kan ik daar beginnen.
Het is een open deur, op de juiste tijd, waarbij mijn kwalificaties naadloos aansluiten. Alleen God kan zoiets regelen en ik ben echt heel erg dankbaar voor opnieuw Goddelijke voorziening.
Ik weet het nog goed, ik was al een poosje wat ziekjes geweest en voelde mij gelukkig die vrijdag al ietsje beter. Die avond stond er een jongeren bijbelstudie met Evangelist Jonkhout gepland. Wetende dat ik mijn rust hard nodig had voor de volgende dag dat ik moest werken, twijfelde ik of ik die avond naar de bijbelstudie zou gaan. Iets in mij zei dat ik toch moest gaan, dus ik ging. Die avond had Evangelist Jonkhout een krachtige bijbelstudie waarin hij veel voorbeelden uit zijn leven aanhaalde, over aanval en bevestiging van God’s plan. Geinspireerd door de bijbelstudie zat ik die avond erover na te denken. Ik bad een specifiek gebed die avond, waarin ik God kracht vroeg om mezelf volledig aan Hem over te geven, Hem te vertrouwen en niet bang te zijn voor wat de toekomst zou brengen.
De volgende ochtend stapte ik op mijn fiets voor een afspraak. Toen ik een paar minuten onderweg was en ik een weg overstak, keek ik links en rechts..geen auto’s..dus ik stak over. Twee seconden later zie ik opeens een auto op me af komen rijden en in slowmotion zie ik hoe de auto mij raakt. Gek hoe er op zo’n moment zoveel gedachtes door je hoofd heen gaan. Ten eerste wist ik op dat moment zeker, er is een geestelijke strijd gaande, geschakeld aan het gebed dat ik de avond ervoor bad. Ten tweede wist ik ook dat God mij beschermde. Als ik een seconde later was geraakt was het een ander verhaal geweest. Ik wist ook dat ik in het huis van God moest zijn, no matter what. Die avond ging ik met gebroken voet en al naar de One80 en was ik de dagen erna in de kerk met de opwekkingsdiensten. Ondanks dat ik fysiek veel in pijn was, merkte ik hoe God tot me sprak door elke preek heen.
Weetje nog dat gebed dat ik de avond voor het ongeluk bad? De beslissing die ik nam om God te vertrouwen? In de weken na het ongeluk, in het jaar na het ongeluk, begon er een proces waarin ik gevormd werd, waarin ik fysiek enorm veel aangevallen werd, maar ook een jaar waarin ik moest loslaten en mijn vertrouwen in God getest werd. God vertrouwen voor genezing, God vertrouwen voor mijn opleiding, een nieuwe baan.. Mijn leven is nu zeker niet perfect en ja, soms heb ik nog steeds pijn. Maar ik geloof in een God die geneest en dat Hij ons nooit in een situatie zal brengen die wij niet aankunnen met Zijn kracht.
Nu de wereld om ons heen veranderd, moest ik denken aan bovenstaande situatie. Wij mensen, willen graag controle in ons leven en als er dingen mis gaan vragen we ons af of God nog wel voor ons zorgt. Laat dit een tijd zijn waarin we leren los te laten en God te vertrouwen. Wanneer Hij de situatie in Zijn handen heeft, hoeven wij niet bang te zijn in onzekere tijden.
Het geknakte riet zal Hij niet verbreken en de kwijnende vlaspit zal Hij niet uitdoven; naar het waarheid zal Hij het recht openbaren.
Jesaja 42:3
Naschrift van de redactie: de te zware fysieke belasting heeft Anneke toch doen besluiten haar werk bij Zonnehuis Groep neer te leggen.
